Μαθαίνοντας για την ενδομητρίωση

Λοιπόν, είναι μία επίπονη πάθηση όπου ο ιστός στο σώμα που λειτουργεί ως το ενδομήτριο (η επένδυση της μήτρας) βρίσκεται εκτός της μήτρας. Βασικά, αυτός ο ιστός βρίσκεται κάπου που δεν θα έπρεπε. Μπορεί να καταλήξει στις ωοθήκες και τις σάλπιγγες, μέσα στην επένδυση της κοιλιάς και ακόμα και στο έντερο ή την κύστη. Η ενδομητρίωση πλήττει σχεδόν μία στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, που ισούται με σχεδόν 176 εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο [1].

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν πυελικό και κοιλιακό πόνο και έντονη ή επώδυνη περίοδο. Ορισμένοι παράγοντες σε εκθέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξεις ενδομητρίωση. Όπως το ιστορικό πυελικής λοίμωξης. Ή εάν έχεις μία ιατρική πάθηση που αποτρέπει τη φυσιολογική διέλευση της έμμηνης ροής έξω από το σώμα. Ή ιστορικό ενδομητρίωσης σε γυναίκες συγγενείς όπως η μαμά, η θεία ή η αδερφή [2].

Η ενδομητρίωση μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνη. Όταν το σώμα προσπαθεί να εκβάλει τον ιστό που βρίσκεται σε λάθος σημείο κατά τη διαδικασία της εμμηνόρροιας, δεν έχει που να πάει. Βρίσκεται σε λάθος μέρος και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή και πόνο, μερικές φορές πολύ έντονο πόνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις καταλήγει σε ουλές ή κύστες.

Δυστυχώς, η ενδομητρίωση είναι και μια χρόνια πάθηση, που σημαίνει ότι παραμένει για πολύ καιρό. Αλλά υπάρχουν τρόποι να το διαχειριστείς για να συνεχίσεις τη ζωή σου. Εάν αναγνωρίσεις τα συμπτώματα και υποψιαστείς ότι πάσχειςαπό αυτό, κλείσε ένα ραντεβού με τον γιατρό ή τον γυναικολόγο σου για να μάθεις περισσότερα. Θα βρουν τρόπους για να κατευνάσουν  τον πόνο και να αντιμετωπίσεις τα συμπτώματα.

Όσον αφορά τις αιτίες της ενδομητρίωσης, λοιπόν, υπάρχουν μερικές θεωρίες. Όπως η ανάδρομη εμμηνόρροια. Πρόκειται για έμμηνο αίμα που περιέχει κύτταρα του ενδομητρίου που έχουν ανάδρομη ροή μέσα από τις σάλπιγγες και μετά στην πυελική κοιλότητα αντί για έξω από το σώμα. Αυτά τα κύτταρα, κολλάνε στα πυελικά τοιχώματα και τα όργανα, και εκεί  αυξάνονται και συνεχίζουν να παχαίνουν και να αιμορραγούν κατά τη διάρκεια κάθε έμμηνου κύκλου. Άλλες πιθανές αιτίες είναι η γενετική προδιάθεση και ορισμένες τοξίνες στο περιβάλλον [3].